Je grote zus wordt 10!

Lieve Loran,

Nog twee dagen en dan wordt je grote zus 10! Met deze brief wil ik jou vertellen hoe zo'n geweldige grote zus je hebt. 10 jaar geleden werd ze dan eindelijk op 12 augustus geboren, 12 dagen over tijd en wij zeggen wel eens grappend: als de gynaecoloog niet besloten had haar eruit te halen met een keizersnede, had ze er misschien nog wel in gezeten. Want ze kregen haar er haast niet uit en ze was ook helemaal verbouwereerd dat ze er uit was, ze gaf geen kik... Maar met wat zuurstof en wat liefde van papa was ze er binnen een minuutje luid en duidelijk. Met haar grote bos met zwarte haren leek ze sprekend op mama als baby. Het eerste jaar was pittig, met een aangeboren hart afwijking die toch wel voor veel klachten zorgde. Vlak voor haar eerste verjaardag werd ze geopereerd, wat een spannende dag was dat.

Haar peuter en kleuter tijd verliep redelijk, wel kon ze vreselijk boos en driftig zijn op sommige momenten en had ze veel last van keel/neus ontstekingen. Ook was ze gevoelig voor veel dingen. Maar op veel andere momenten was ze ook weer heel lief, vriendelijk en sociaal. Vanaf kleins af aan al met vriendin en buurmeisje Jinte optrekken. En ook nu nog, op vakantie moet er altijd iets gekocht worden voor Jinte en als we nog maar net thuis zijn, meteen Jinte opzoeken. In de kleuterklas schrijft de juf over haar: 'Kyron, je doet aan alles gezellig mee, je speelt graag in de huishoek en tekent en kleurt graag.' En ook : 'Wat heb jij een mooie plek in de klas! Je speelt met heel veel kinderen en bent heel enthousiast!'

Thuis kan je Kyron wisselend aan treffen, of heel dromerig en niet vooruit te branden, of heel enthousiast en gezellig. Spelen met Cyrill gaat meestal heel goed, Cyrill met zijn grote fantasie en zijn grote zus die dan er van alles bij bedenkt en het uit voert. Kleuren en tekenen vindt ze geweldig, hierin kan ze echt haar creativiteit in kwijt. Maar zoals alle meisjes van haar leeftijd is ook de telefoon en tablet favoriet. Vloggers, insta en snapchat, het is soms niet bij te houden. Mooi vindt mama het om te zien hoe ze vooral heel erg geïnteresseerd is in de wereld om haar heen. Soms weet ze dingen of de wereld, natuur of dieren die mama nooit geweten heeft. Die interesse heeft ze echt van papa, die weet ook zoveel van veel dingen en kent veel details. Acteren is haar grootste hobby, met het jeugdtheater heeft ze een echte uitlaat klep gevonden. Als 'generaal' in het laatste theater stuk zag ze er prachtig uit en speelde ze geweldig! Wat waren wij trots!

Met Cathou, je kleine zusje, is ze zo lief. Cathou hoeft maar een kikje te geven of Kyron tilt haar al op en knuffelt met haar. Ze heeft Cathou al 'high five' geleerd en ook hapjes eten geven is super. Als ik dat zie, ben ik zo trots op haar. Ook weet ik dan zo zeker dat ze ook zo goed voor jou zou zijn geweest.... Jij was haar nooit teveel geweest en het hele lieve en grote rechtvaardigheidsgevoel, wat ze in zich heeft (niet altijd zichtbaar voor de buitenwereld) wordt zo duidelijk als gehandicapte mensen uitgelachen worden of onrecht aan gedaan worden. Hier kan ze zo boos en verdrietig om worden. Dat jij er niet meer bent, is het grootste verdriet in haar leven. Op vakantie mist ze jou het meest, dan kunnen we niet zomaar even naar jouw plekje toe en is alles anders. Maar ook 's avonds komen de tranen soms 'ik mis Loran zo' zijn dan haar woorden. We houden elkaar dan vast en hebben geen woorden, want het gevoel is hetzelfde. Je wordt zo gemist.... We hadden je er zo graag bij gehad, ook bij deze verjaardag. Je was nu al 2,5 geweest, een grote jongen al.

Lieve Loran, dit is een brief met een eerbetoon aan je grote zus, aan papa en mama's oudste kind en jouw mooie grote zus. We hopen dat je vanuit de hemel kunt zien hoe zo'n mooi mens ze is... Ben je met je zonnestralen om haar heen?? Dag lief mannetje...