Leven vieren en afscheid



Met de tijd komen hier meer foto's van de uitvaart, deze foto's vinden we nog te moeilijk om goed te bekijken.

Lieve lieve Loran

En dan breekt de dag aan waar je zo tegenop ziet: het echte afscheid nemen van jou, je bent zo'n mooi mannetje, iets onmenselijkers bestaat er niet... Pascal graaft 's ochtends, samen met Leon, jouw grafje op Laarmanshoek. De kinderen geven je een laatste knuffel en dan breekt het laatste uur met z'n drietjes aan. 

Samen nemen we je in de armen en knuffelen we je, kussen we je. We zeggen heel veel tegen je, maar nooit genoeg, we kunnen niet alles zeggen wat we in een heel leven tegen je hadden willen zeggen, lieve jongen.

Samen leggen we je in je kistje. Deze is beschilderd door Kyron en Cyrill, met vlinders, hartjes en een grote kraan met rupsbanden. Aan de binnenkant van het deksel staan onze vier handen, als teken dat we altijd bij je zijn, onze handen...

Samen tillen we je de trap af en naar buiten, als we buiten komen, breekt de zon door en deze schijnt in je gezichtje, je bent zo mooi. 

Samen met de kinderen rijden we je in onze auto naar het Laer. Hier begint om 13.30 het vieren van je leven en je afscheid. In een grote kring zitten de mensen om ons heen, met jou in het middelpunt. Er staat een mooie steun met bloemblaadjes eromheen waar jouw kistje op staat. Grote vazen met blauwe en witte bloemen staan erbij. Ds. Han Wilmink leidt het afscheid en we luisteren naar 'David Bowie, Heroes' en zingen 'Kom tot de Vader' en 'God kent jou vanaf het begin',  Kyron's lievelingsliedje. Han en papa en mama spreken mooie woorden over jou, lieve Loran. Mama kon de juiste woorden zeggen toen papa mij goed vast hield. Na een warme, bijzondere dienst, vertrekken onze gasten richting Laarmanshoek.

Samen met de kinderen bekijken we nog 1 keer jouw mooie gezichtje, geven we je voor het laatst een kus. Jij bent het niet meer, het is alleen jouw lijfje, maar dit is zo onvoorstelbaar moeilijk. 

Samen doen Pascal en ik jouw kistje dicht. Dag lief mannetje, het is niet goed, maar het moet...

Samen komen we aan bij Laarmanshoek, de zon breekt door in een prachtige blauwe hemel. Iedereen staat klaar met een witte of blauwe ballon in de hand. We brengen je naar je grafje, waar we de ballonnen oplaten en  'Slaap Loran slaap' en 'Ik ga slapen, ik ben moe' zingen. Als iedereen een laatste keer langs jouw kistje heeft gelopen, leggen papa en mama jouw kistje voorzichtig in het open graf. Samen met je grote zus en broer scheppen we het zand op je, Cyrill is heel fanatiek. Als het grafje dicht is, zegt Cyrill: 'Zo, dat is netjes' De bloemen, knuffels en de lantaarn zetten we mooi op je grafje. 

Samen blijven papa en mama met z'n tweeen achter bij jouw grafje, Loran. De zon schijnt nog steeds, heb je dit geregeld voor ons vanuit de hemel?