Vertrouwen...

07-07-2018

Lieve Loran,

Begin juni schreef ik het al aan je, ik kon niet zo goed meer schrijven. Het was teveel, de angst om de baby in mijn buik te verliezen, zoveel pijn om jou, zo'n groot gemis, de hel van het definitieve afscheid nemen van jou. Mijn hoofd was veranderd in een rollercoaster waar zoveel in gebeurde. En ik bleef maar doorgaan, zo bang om stil te gaan staan en om dan echt te gaan voelen wat ik voelde... En toen was daar die 10e juni. De dag die niet goed begon, met zoveel hoofdpijn, zo'n naar gevoel in mijn lijf, zoveel vocht. Ergens voelde ik dat dit niet zomaar iets was... Jenny, de verloskundige kwam, de bloeddruk die niet goed was. Gauw oppas voor je grote broer en zus geregeld en naar het ziekenhuis. Daar kon ik alleen nog maar op mijn zij gaan liggen, ogen dicht en wat voelde ik me slecht. Vanaf dat moment veranderde deze zwangerschap van een vooral mentaal moeilijke naar een medisch gecompliceerde zwangerschap. Wat waren we bang dat jouw regenboog broertje of zusje al met 26 weken en een paar dagen geboren zou worden. Wat zag ik de weg naar Zwolle al voor me, weer die afdeling, weer een baby'tje in een couveuse. Maar gelukkig herstelde mijn lijf weer wat, de bloeddruk daalde, vocht werd minder. Met strenge controles en twee opnames verder moeten we het nu afwachten, maar we zijn al 30 weken!

Werken kon na de eerste opname niet meer, ook thuis veel dingen doen lukt niet meer. Dus waar ik zo bang voor was gebeurde, ik werd tot stilstand gebracht. Nu, een paar weken later kan ik zeggen dat het goed was en is. Natuurlijk is het niet goed, mijn lijf heeft het pittig met deze zwangerschap, maar wat is mijn hoofd rustig. En wat is het bijzonder om te merken wat er dan gebeurd, dat niet het verdriet en het gemis over jou mij uiteen rijt als een grote open wond, daar waar ik zo bang voor was, maar dat het zachter wordt, dat ik met een glimlach (en een traan) aan je kan denken. Dat ik je soms weer kan voelen, om me heen. Dat ik bezig kan zijn met helpende gedachten, die zeggen dat ik deze zwangerschap goed ga volbrengen, dat ik vertrouwen heb in mijn lijf, ondanks dat het hapert. Dat ik vertrouwen kan hebben dat jij helpt, dat jij goed gaat zorgen voor dit mooie kleine broertje of zusje. Dit lukt niet iedere dag, niet ieder moment, maar het is al meer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden deze zwangerschap... 

Dank dat je me helpt, lieve Loran... Kusje in de lucht voor jou....