Voor jou
12-10-2017
Lieve Loran,
Mijn eerste gedachten op een dag zijn
Voor jou
Mijn laatste gedachten op een dag zijn
Voor jou
Mijn tranen, soms als een waterval, zijn
Voor jou
Mijn blijdschap met Kyron en Cyrill zijn
Voor jou
Mijn ontdekte levenswijsheden zijn
Voor jou
Mijn ondoofbare, pure liefde is
Voor jou
Dag lieve Loran, je hebt mijn leven veranderd....
Lieve Loran
Mama heeft een moeilijke dag vandaag... Niemand ziet het, niemand merkt, alleen ikzelf. Jij zit in mijn hoofd, in mijn lijf, in iedere porie van me. Gisteravond kon ik al niet in slaap komen. Mijn gewone ritueel: jouw foto even aaien, jouw kaarsje uitblazen en in bed een gebedje naar hier boven doen met de vraag of ze goed voor je mogen zorgen, hielp niet. Ik bleef maar woelen, draaien, denken aan jou, denkend aan jouw mooie lijfje in het kistje. Het moment dat het kistje dicht moest en ik letterlijk door mijn knieën zakte van verdriet. Het was opeens weer zo dichtbij en toen ik met die chaotische gedachten uiteindelijk in slaap viel, werd het een onrustige nacht. Met als gevolg een onrustige dag in mijn hoofd. Ik hoopte dat een eind fietsen naar de begraafplaats me zou helpen, maar helaas was dit niet zo. Het gevoel blijft en daar heb ik het mee te doen vandaag, het is weer 'zo'n' dag. Aan de ene kant weet ik ook dat ze er zijn, en dat ze er ook nog heel vaak zullen zijn. Het is een teken van veel liefde, grote liefde voor jou, ons derde kind en tweede zoon. Een liefde die nooit bezoedeld gaat worden, want ik zal nooit boos op jou kunnen worden. Jij zal nooit iets verkeerds kunnen doen, jij blijft altijd het kleine jongetje van 52 uur oud. Het jongetje wat gevochten heeft tegen de bloeding in zijn hoofd, maar die dit gevecht niet heeft gewonnen. Het gevecht om deel te mogen uitmaken van ons gezin, om groter te groeien, om te kunnen spelen en te kunnen zingen, om te kunnen leven. En waarom? Waarom maakt het leven soms deze keuzes? Ik denk dat we hier pas achter komen als we daar zijn, daar bij jou. Een lotgenote schreef daar zoiets moois over, dat me echt tot steun was op deze moeilijke dag (iets aangepast naar onze situatie)
'Dankbaar voor jou en rust omdat de engelen zich over jou ontfermen. Klein en teer ben je geboren hier op aarde. En niet gestorven, maar ontslapen. Het leven hier was kort, heb je grotendeels overgeslagen. En engelen hebben je beschermd en gedragen. Toen jij voor de tweede keer je ogen open deed, zag je de hemel, het paradijs. De hemel waar zo mooi gezongen wordt en waar je welkom bent. En de plek waar je we je weer gaan ontmoeten.'
Dag lieve Loran, mama mist je zo... Kusje in de lucht...
